بے وفا

بے وفا 

میں جھیلیائے صدمہ نکھڑن دا ڈاڈھا ہونداے سیک جدائی دا
جداں لگدے چھوڑ سلام ونجن اوداں ہوندا اے پک رسوائی دا.
ہینی پیراں ہیٹھ لتاڑ کے لگھدئے فاہدہ کوئی نہوں اُچ کے لائی دا .
 ککھ مُل نئیں عاجز سجنڑا گھتیا تائیں بنیاں شغل خدائی دا

اوکھا ناں ھو یار حساب دے وچ بس تھوڑی جہی سوچ باریک چا کر

پراں چھڈ تقسیم دے رولے نوں جیویں ٹھیک ھوندا اے انجے ٹھیک چاکر

لا ضرباں مینوں ھجر دیاں راضی کل وسنیک چا کر.

جمع کر چاساریاں سنگتاں نوں میں جو وادھو ھاں تفریق چا کر

اوکا اکھیں دیاں نیندراں ای اوگھڑ گئیاں تساں جدنڑ دے دسنڑوں رہۓ او:

دسی کائ نہیں غلطی نوکر دی رس ونجنڑ دی حد کر گۓ او :

چنگے سجنڑ کھڑا تے وت نھی لبدھے اللہ جانڑ داۓ چکدے پۓ او:

نبھے وقت دی کھول کتاب تاں ویکھو کیڈے "درد" نوں ماہنگھے ڈھۓ او

کدی انج تصویراں بولن آہ تاں بندے موئے ہوئے جی نہ پوندئے

جیہڑے آئے تے گئے وت دسنو رہے اوہ ڈنگ پرتی نہ پوندئے

جیہڑیاں لوڑدیاں ہن بے وس اکهیاں جهٹ نیر ڈکی نہ پوندئے

کدی ہاشمی خواب حقیقت ہوندے روٹھے سجن منی نہ پوندئے..

خط وت رنگین عبارتاں دے ،،، مینوں توں ٹھگ باز نہ لکھیں
دلچسپ کہانڑی اُلفت دی ،،، دل کش انداز نہ لکھیں
مینڈے ناں نال اپنڑے ناں آلا ،،، مینوں کوئی اعزاز نہ لکھیں
ہنڑ مہندی ہور کسے دی ہِے ،،، ہُنڑ ہتھ تے راز نہ لکھیں



توں من نا من تیری مَیں دے وچ میری مَیں دے مرن دا ہتھ اے
تیرا نک رکهیا اے میرے نک دیوچجہڑی ریاض وفا دی نتھ اے
تیرے اندر تاں منصفی کردی هوسی تیرے یار اندر دی ستھ اے
 تینوں مصر دا تخت دیواونڑ وچ اس کهوه دا سئے جیا هتھ اے

ٹُر گئے ہم زاد تے روح پرور بندے کدے کوئی مخلص رہ گئے

ھُنڑ پاگلاں نال اوہنائیں جئیا بنڑ کے بس وقت نبھاونڑے پئے گئے

انج حوصلہ شِکن سماج دے منفی اثرات ہن دل تے بہہ گئے

گٹھ جوڑ *امید* تے سِک چِھک دے سارے جذبے ای ذہن تو لہہ گئے

جے درد دے درد ونڈا نہوں سکدا آ درد دے درد ودا ونج

ہج میل کے درد زمانے دے زمے درد غریب دے لا ونج

تے سجناں دے درد وی گھاہنے ہوندین آ درد دے گل وچ پا ونج

اکا درد نو درد دی تھوڑ نا رئے انج درداں نال رجھا ونج


کدیں یار مذاق اچ پھٹنڑ دی گل 
ہو پوے ہا اجڑ گیاں توں 
..
اونہاں فورا ہوسڑ کے سر چا لینڑاں
مجبور انسان دی بانہہ توں
..
ہک چھل ہنجواں دی باہر آ پونڑاں
اکھیاں دے پاک چناں چوں
..
پھٹ گئے آخر الطاف جنہاں نوں
 ہائی نفرت پھٹنڑ دے ناں توں