سخت جواب

بھل ونج جے عنف توں بھل سگدا ایں.. کٹھا وقت نبھایا ہویا....

لگا ٹریاں تینوں یاد آسی ..میرا ڈھاک تے چایا ہویا....

تیرے پیچ دی سادھروں گجھ کائی نئیں.. ساڈا نت ازمایا ھویا...

دوواں گھراں نوں نکھڑ کے نظر آ ویسی.. جائندا جتنا وایا ہویا...

کچی نِندر اچ ھائ چن "عاقب" دا ، ککھ کھڑِک پیا اونھوں جاگ ھو گی......

اوہدے ساہاں دے سیک تے اگ وانگوں ،بُت بھڑِک ہیا اونھوں جاگ ھو گئ......

کوئ ڈر نِندرانڑیاں اکھیاں وچ ، جداں رڑِک پیا اونھوں جاگ ھو گئ.....

سُتا پیا ھائ ہاں تے سِر رکھ کے ، ہاں پھڑِک پیا اونھوں جاگ ھو گئ.

میری جِتھوں تَائیں زِندگی اے فِکر نَہ کَر تُوں وَقت گُزار مِثالی

میں جَانڑاں سَنگت دے گُلشن دی جَانڑے مَردیاں تَائیں رَکھوالی

تیری ھَر پَریشانی اِنشاءاللّٰہ اِنج وَتسی دَرد سَنبھالی

پُھنڈ پُھنڈ کے مُلکھ نُوں آپ دَسیسیں اَجاں جِیندن لُوگ حَلالی

نت ریت تے لکھ کہ ناں تيرا ہتھاں نال میں چھاں کر باہناں,

وت کئی واری اوہنوں چم چم کہ میرا سجن گناہ کر باہناں,

کمزور جو ہاں گھبری وینداں میں غلطی تاں کر باہناں ,

کوئی لڑدی ہنج نوں ویکھ نہ لئے اکھیاں تے بانہہ کر باہناں.

جتھے سنگت سواد نصیب ناں ھووے اوتھے وسن دا فائدہ کوئ نیں

جدوں ڈاھڈھیاں نال ناں لڑسگیے باہیں کسن دا فائدہ کوئ نیں

توں وی قاسم ھن مجبور ناں کر دھنگی رسن دا فائدہ کوئ نیں

توں تاں دکھ دی گل تے ھس پونیں تینوں دسن دا فائدہ کوئ نیں

چنگے سنجن خدا دی نعمت ہوندن نت رکھدن نال رلا کے

نئیں پھٹدے اوکھیاں راہواں وچ مرویندن توڑ نبھا کے

بندہ سنگت پنڑاۓ نئ غرضاں تو رل وسن دی قسماں چا کے

بندہ کدی وی شاہ جہانگیر نئیں بنندا منہ لگدیاں نال وٹا کے

نت پیار دے راہ تے ٹردا رہ، دے ہجر دا موڑ نہ چھوڑیں

میتھوں رخ بدلا کے ہور کدائیں، سانگا سانول جوڑ نہ چھوڑیں

عادل دے مانڑ دے بھانڈے نوں، میرا چن بھن تروڑ نہ چھوڑیں

تیڈے آکھے خوشیاں لگدیاں ہن، میڈے گھر چوں ہوڑ نہ چھوڑیں

دھکے دے نئیں کسیاں سجنڑاں نوں __ بندے منیا اے شاہ بنڑ ویندن

ڈنگ ہرن تاں کملیا جگری وی ___ وعدہ معاف گواہ بنڑ ویندن

جہڑے ہار بنڑن گلوندڑیاں پا کے __ اوہے گل دا پھاہ بنڑ ویندن

پانڑیں سکن تاں ""درد* ویکھیا اے ___ دریا وی راہ بنڑ ویندن

وٹے اپنڑی جاہ تے بھارے ہوندن رڑھ پوونڑ تاں بھار نہیں رہندے
بندہ اپنڑے دیس تے راٹھ ہونداۓ پردیس اچ معیار نہیں رہندے
پھول پیراں ہیٹھ مدھی ویندن سک ونجن تاں ہار نہیں رہندے
 بندے بھاویں قتل وی بخش چھوڑیندن اوہ (ابرار) اعتبار نہیں رہندے

ھا وسدا وقت تے دل دے وچ آپے سجنڑ بنڑیندے جائیں گئے

اوداں بخت عظيم دے قافلے وچ سارے رلدے اپنڑے رائیں گئے

ساڈے درد دیہاڑیاں ماڑیاں دے وگ ڈھول جدنڑ ھبدائیں گئے

جیہڑے ساڈیاں بائیں تے سوندے ھن بنڑ ھور کسی دئیاں بائیں گئے

الله دتی آ شکل تے نین نشیلے اتوں کجل دی لیک چهکینا ایں
ہوندا زخم نہی خون سکا لینا ایں انج نظر دے تیر مرینا ایں
(گل) ہک انداز تاں مار چهڑیندا اے جہڑا یکدم قدم رکینا ایں
وت انگلی رکھ کے ہوٹهاں تے مخلوق  خاموش کرینا ایں

ہک وار توں آ سرکار میری تیرا ہسڑ مٹا کے گهلساں
گندلاں دے ساگ دی ریجهہ بڑی ہئی یار کهوا کے گهلساں
میں خود سنیاراں سونے دی (گل) ریجهہ لہا کے گهلساں
کوکا ملکهہ وی پچهسی کئیں گهڑیا اے  نک ڈهول پوا کے گهلساں

اللہ دسیئ دینہہ خوشحالیاں دے..ڈھاہ صدق یقین دی کدھ نہیں

بیڑے ہوندن پار توکل دے..گھبرائیاں مکدے پدھ نہیں

اوہ عادل بھار آزمائیشاں دے..دیندا کہیں نوں جرآت توں ودھ نہیں

ساری زندگی واسطے "درد"اساڈی..لینڑی چوک غریبی پھدھ نہیں

دل دنیا کانڑ منافق سہی تیرے کانڑ تاں درد پرائے نہ

تیرے حکم تے رات ھنیری وچ کدی چھڈ کے گئے ادھ راھے نہ

جداں بنڑی ای لوڑ تاں بھج پئے آں ازمائشاں توں گھبرائے نہ

کائی ھک مشکل تاں ثابت کر جتھے توھیں سدیائے اساں آئے نہ

اللہ بھاگ سہاگ سلامت رکھی کدے کملیاں نوں آزمائیں نہی.

رکھیں راز پوشیدہ میری قسمت دے کہیں بشر نوں نیت وکھائیں نہی.

جیویں بخشیائی شرف قرابت دا لجپال بنڑیں دل چائیں نہی.

گھاٹے پیار دے موت توں گھٹ نہوں ہوندے یاسین دی جھوک لدائیں نہی

پٹی بنی ھوئی اے زخم تے حاسیاں دی_پھٹ قطعن عیاں نہیں  ھوندا

تئیں سجنڑ دا وادھا سونھ ربدی _ توبہ یار بیاں نہیں  ھوندا

میتھوں نانھ نہیں ھوندی اونج سارا پک اے_چٹا بیلیا کاں نہیں ھوندا

بندے صحت دا پچھن تاں ٹال چھڑیندائے_تیرا عنف توں نانھ نہیں ہوندا

لگ سونا ای ویندا اے لوڑاں تے .، بھانویں عمر دا گاھنڑاں ہونداۓ.

لڑ کنج کے ٹردا اے زندگی بھر .، جیہڑا بشر سیانڑاں ہونداۓ.

کر مانڑ نہ چنگیاں بختاں دا.، انہاں کے تائیں راہنڑاں ہونداۓ.

 بندے ڈھوڈھ کے "قاسم" ویچ چھوڑیندن.، لوہا جدنڑ پرانڑاں ہونداۓ.

نفرت دی فوج مسلح کر کے.. توئیں او حبدار مرا چھوڑے۔۔

جئیندی وجہ توں تیتھے بخت آئے.. توئیں او کردار مرا چھوڑے۔۔

ہتھیں آپنڑے (نیاز) دے ہتھ بنھ.. توئیں مخلص یار مرا چھوڑے۔۔

ہیا آپ نوں گھاٹا سر دے نوکر.. سنڑے توئیں ہتھیار مرا چھوڑے۔۔

مڑ آ گیا دور جہالت دا ..اونجیں فرق ہن حسب نسب دے.

الکاسب عنف حبیب خدا دا.. پر لد گئے دور کسب دے.

کرشکر اے حاکم شاہی لبھ گئی.. ہئی کہیں امری نیک سبب دے..

اوکا کیریاں وانگ لتاڑ نہ رعیت.. کل ہوونڑا ای پیش وی رب دے.

تواڈے پیچ دی سادھروں گجھ کائی نہیں.. ہائیں واقف الف توں یے تائیں....

بنڑ ماہل چوگردوں پھردے ہائے.. کھوہ واہندائی بخت دا جے تائیں....

جیڈے اوہلے عنف کریندے وتیے ..دھندہ کوڑ دا چلدا اے کے تائیں....

اوچا قد بت ویکھ کے بھلیا وتیم ..وچوں کوئی نائے یار کلے تائیں..

کل تائیں تاں میرے بختاں دے.. دیندے آپ حوالے رہ ھن...

خوشیاں دی جنج دے لوگ خوشامدی ..دھنگی عنف سنبالے رہ ھن..

اوقات دے انے میتھوں ساری زندگی ..لیندے یار اجالے رہ ھن...

ہرے بخت تاں اووے کتے بھوکدے.. ھن جہڑے کل رکھوالے رہ ھن..

ڈنگ ہرن نہ عنف شریفاں دے.. انمول بے مل ہو ویندن. پچھوں تاڑیاں مارن کانڑ.. اکٹھے وت لگدے کل ہو ویندن. اللہ تارنا ھووے بڈدیاں نوں.. کھڑے فوراً پل ہو ویندن. پوے نظر نہ ظالم بھنوریاں دی.. گُل جھَٹ اِچّ گُلّ ھو ویندن.

جیڈے ترلے #عنف کریندے وتیے ..کم ذات نبھا نہیں سگدے
آوے اوکھ تاں چھوڑ کے مل ویندن بھارا # سنگت دا چا نہیں سگدے
پانڑی بیشک سر توں تار پئے ھوون # ٹوڑھے بنڑ # دریا نہیں سگدے
کتے جیڈے ای پئے شہ زور ھوون کنڈ # شیر دی لا نہیں سگدے

خوش بخت اے بیلی میرے جیا لدھا ای.. خود غرضی دے اس دور اچ۔
اونج وکھری گل اے تک ناھوں پوندی ..اس مانگوے بخت دے زور اچ۔
اس گل دی کہیں نوں بُھل کائ نہیں .. پدھ کتنائے تئیں شہ زور اچ ۔
کائیں قیمت " عنف " ناھوں معاف کریندے.. اوٹھ پوون نہ شالا کھوراچ

رنگ دسدا اے صاف نروئی شے دا.. پتا عنف ہڈھائیاں لگدا اے.... چنگی جنس یا گھٹیا شے دا .. پک دیہنھ چار نبھایاں لگدا اے.... لجپال نوں سجنڑ دی غربت دا.. ککھ بھار نہ چایاں لگدا اے... بھلی پو نہیں ہولیاں.. بھاریاں دا پک وزن کرایاں لگدا اے...

ساتھو نکھڑکے ویکھ لیئ پدھ اپنےتیراشوق جوھےدل آئی کر.

دلوں ورقا پاڑغریباں دا نیوےلگدائیں دی وڑھائی کر.

تینوں کھلیاں چھٹیاں بن کائی نئں دھڑبیشک سجن پرائی کر.

تساں منہ تےجھل کےآکھنااے-اللہ- واسطے"درد" رسائی کر!!